Burzowy Las

Trixia

Shinra z każdą chwilą czuła większy gniew. Przez długi czas pioruny sprawiały, że było zupełnie biało. Dopiero gdy Shinra zauważyła, że Weissi cierpi, uspokoiła się. Nadal grzmiało, lecz nic więcej się nie działo.

Weissi

Weissi wylądowała przy drzewie. Spoglądała na jego spalone gałęzie i liście, które opadły. Czuła smród palonego drewna, który było czuć wokół. Położyła się i dotknęła łapą drzewa. Poczuła moc, która przeszła na nią. Moc i mądrość drzewa.

Trixia

Shinra rozejrzała się dookoła. "czy ja to zrobiłam?" Pomyślała. Pamiętała tylko gniew i nic więcej. Potem zobaczyła to co tu jest.
-Weissi, czy to moja wina?- Spytała. Była zła, ale nie chciała niszczyć lasu. Chciała do niej podejść. Gry tylko się ruszyła poczuła ból, którego nie czuła nigdy wcześniej. Upadła i zobaczyła, że całe jej ciało jest poparzone. Zwykle pioruny jej nie parzyły. Musiały mieć wielką energię, skoro poparzyły ją, a nikogo dookoła nie. Wiła się z bólu wśród spalonych drzew.

Weissi

Weissi nic nie powiedziała. Dalej dotykała drzewa. Ta moc, moc drzewa, która teraz przepływała na nią. Wiedza, którą posiadało drzewo przeszła teraz na nią. Widziała wszystko przez stulecia istnienia drzewa, od nasionka do zwęglenia.

Trixia

Milczenie uznała za odpowiedź, której wyczekiwała. "a więc, jednak..." Pomyślała. Zbyt dużo spraw miała do przemyślenia, zbyt wiele się wydarzyło, by ta mogła cokolwiek powiedzieć, w tej chwili. Wbiła się w powietrze i odleciała bez słowa, bez piorunów.

Weissi

Weissi obserwowała jak Shinra znika w chmurach. Zdjęła łapę z drzewa. Teraz czuła się silna, tak silna jak nigdy wcześniej. Wstała i kilka razy okrążyła drzewo, następnie położyła się i usnęła.